آن مرد رفت، این مرد آمد

از همان کودکی حس و حال خداحافظی را دوست نداشتم....یعنی یک جور دلتنگی، نمی دانم انگار حس و حال تراژدی خداحافظی را هیچ وقت نداشته ام...سلام ها بیشتر بر قلبم می نشینند...

این روزها که دارد دولت عوض می شود ... باز همان حس و حال همیشگی به سراغم آمده است.دیشب که خداحافظی احمدی نژاد را می دیدم انگار بغض کردم همه ی سادگی ها،بامردم بودن ها،خدمتگزاری ها،همه وهمه را..و اگر تلخی برخی کارهایش به چشم نمی امد،اسطوره ای بود برای مردم ایران...احمدی نژاد با همه ی داشته ها ونداشته های دولتش، درست و غلط هایش دارد می رود...خوب که دقت می کردم به چشمم آمد که احمدی نژادی که 8 سال پیش آمد با احمدی نژادی که امروز دارد می رود چقدر تغییر کرده است انگار کن این8 سال به اندازه ی 16 سال پیرتر شده است...

مادرم همیشه می گوید هر آمدنی رفتنی دارد....مهم این است که آدم دست پر برود...ودست پریعنی خورجینت پر باشد از رضایت خلق وخدا...