دلخوشی ها

آدم را عقب می اندازند از دلخوشی هایش این سیستم های جدید چت اندروید...

دلم برای وبلاگ تنگ شده بود گرچه لحظاتمان را واتساپ، وایبر و لاین وهزار تا کوفت و زهرمار دیگر پر کرده اند... اما احساس تعلق وول می خورد در زیر پوست همین وبلاگ هایی که سال ها لحظات تلخ و شیرین و خنده ها و گریه ها و دلتنگی هامان را پایشان ریخته ایم...

عاشقانه دلم برای وبلاگ لک زده بود...

...................................................................................................................................................................................

پ.ن1: خوبی وبلاگ به این است که حداقل اسرائیلی نیست...

پ.ن2: حسن یوسف دو پست قبل را که یادتان هست؟ برگ هایش ریخته اند... نحیف و رنجور شده...برای خوب شدنش دعا کنید...

پ.ن3: اگر از حال ما بخاهید... باید بگویم که چند وقتی است که سعیمان بر یک پابوسی حرم امام رضاست... چه کنیم که قسمت نمی شود که نمی شود... بعدش اینکه این چند وقت اخیر دولت محترم بنفش اساسی اعصابمان را مچاله کرده... و بگذارید بگذرم از این مرگ های اخیر که حسابی دلمان را به درد آوردند...و پر کردند یاد خدا را در زندگی...ولله الحمد...